wordtest

Lucretius

Titus Lucretius Carus was a Roman poet and philosopher. His only known work is the philosophical poem De rerum natura, a didactic work about the tenets and philosophy of Epicureanism, and which usually is translated into English as On the Nature of Things and somewhat less often as On the nature of the universe. Lucretius has been credited with originating the concept of the three-age system that was formalised in 1836 by C. J. Thomsen.

Very little is known about Lucretius’s life; the only certainty is that he was either a friend or client of Gaius Memmius, to whom the poem was addressed and dedicated.

De rerum natura was a considerable influence on the Augustan poets, particularly Virgil (in his Aeneid and Georgics, and to a lesser extent on the Eclogues) and Horace. The work was almost lost during the Middle Ages, but was rediscovered in 1417 in a monastery in Germany by Poggio Bracciolini and it played an important role both in the development of atomism (Lucretius was an important influence on Pierre Gassendi) and the efforts of various figures of the Enlightenment era to construct a new Christian humanism. Lucretius’s scientific poem On the Nature of Things (c. 60 BC) has a remarkable description of Brownian motion of dust particles in verses 113–140 from Book II. He uses this as a proof of the existence of atoms.

Wergiliusz

Wergiliusz, właściwie Publiusz Wergiliusz Maro (łac. Publius Vergilius Maro), niekiedy Publiusz Wergiliusz Maron, dawniej także Wirgiliusz (ur. 15 października 70 p.n.e., zm. 21 września 19 p.n.e.) – rzymski poeta, uważany za jedną z najważniejszych postaci w dziejach światowej literatury, autor Eneidy, Georgik, Bukolik i Drobiazgów.

Wergiliusz pochodził z niezamożnej rodziny z Galii Cisalpejskiej. W młodości znajdował się pod wpływem innych rzymskich poetów, co było widoczne w jego młodzieńczych Drobiazgach. Swój własny język, styl i sposób wyrazu odnalazł w Bukolikach, które przyniosły mu sławę i tytuł największego poety Rzymu. Na talencie Wergiliusza poznali się Mecenas i August, którzy obdarzyli go opieką, majątkiem i przyjaźnią. Po opublikowaniu Georgik, przyjętych od razu jako arcydzieło, na prośbę Augusta rozpoczął pisać Eneidę, epopeję poświęconą historii Rzymu. Śmierć uniemożliwiła mu dokończenie tego poematu.

Dzieła Wergiliusza przynajmniej do początków XIX wieku znajdowały się w centrum kanonu literackiego, wywierając olbrzymi wpływ na europejską kulturę, naukę, a nawet politykę. Bezpośrednio lub pośrednio oddziaływały na całą późniejszą literaturę, a ich ślady są obecne w każdej epoce i wszystkich krajach, które czerpały wzorce z klasycznej łaciny. Powszechnie określano Wergiliusza, za Dantem, tytułem „najwyższego poety” (l’altissimo poeta). Przez współczesnych badaczy nazywany jest „Ojcem Zachodu”, gdyż stał się literackim pomostem pomiędzy tradycją pogańską a chrześcijańską – uważano go za wieszcza (vates), „duszę z natury chrześcijańską” (anima naturaliter christiana), a nawet proroka (propheta).

Newiusz

Gnejusz Newiusz (łac. Gnaeus Naevius) – poeta rzymski, który najprawdopodobniej urodził się w Kapui w Kampanii, a zmarł około 201 p.n.e. w Utyce (Afryka Północna).

Brał udział w I wojnie punickiej (264-241 p.n.e.). Od 235 p.n.e. pisał sztuki teatralne, komedie i tragedie. Pierwszą wystawił w 235 p.n.e. w Rzymie. Były to zazwyczaj przeróbki dramatu greckiego, ale także własne komedie o tematyce rzymskiej (fabula togata). Do naszych czasów dotarło 35 tytułów tych sztuk i około 140 fragmentów. Wprowadził do literatury rzymskiej fabula praetexta, czyli tragedię o tematyce narodowej.

Autor pierwszych rzymskich tragedii opartych na tematyce mitologicznej (Romulus) i historycznej (opis zwycięstwa nad Galami – Clastidium). Napisał Bellum Poenicum – epos o I wojnie punickiej (7 ksiąg), który to utwór wywarł wpływ na Eneidę Wergiliusza.

Naraził się (przez złośliwe aluzje w swych utworach) rodowi Cecyliuszy Metellów i Scypionowi Afrykańskiemu. Był więziony w 206 p.n.e. i skazany na karę pręgierza. Po uwolnieniu osiadł w afrykańskim mieście Utyka, gdzie zmarł. Z jego twórczości pozostały jedynie niewielkie fragmenty oraz tytuły dramatów.